متن خبر: هولوگرام ها نمایش استثنایی از دنیای سه بعدی اطراف ما را ارائه می دهند. هولوگرام تصویری در حال تغییر بر اساس موقعیت بیننده از شی ارائه می دهند و به چشم اجازه می دهند عمق کانونی را تنظیم کند تا به طور متناوب روی پیش زمینه و پس زمینه تمرکز کند.
یک عکس معمولی مبتنی بر لنز، میزان شدت هر موج نوری را رمزگذاری می‌کند . یک عکس می‌تواند رنگ‌های صحنه را به درستی بازتولید کند، اما در نهایت یک تصویر مسطح ایجاد می‌کند. در مقابل، هولوگرام هم میزان شدت و هم فاز هر موج نوری را رمزگذاری می کند. این ترکیب تصویر واقعی تری از زاویه دید و عمق صحنه ارائه می دهد.
هولوگرام های اولیه برای اولین بار در اواسط دهه 1900 توسعه یافتند. برای ساخت این هولوگرام ها، پرتو لیزر به دو قسمت تقسیم می شد که نیمی از پرتو برای روشن کردن سوژه و نیمی دیگر به عنوان مرجع فاز امواج نور استفاده می‌شد. این پرتو مرجع، باعث ایجاد حس در عمق هولوگرام می شود. تصاویر به دست آمده ثابت بودند و قابلیت ثبت حرکت را نداشتند.
امروزه گروهی از محققان از یادگیری عمیق برای سرعت بخشیدن به هولوگرافی کامپیوتری استفاده کردند که امکان تولید هولوگرام در زمان واقعی را فراهم می کند و چالش های روش قدیم را ندارد. این تیم یک شبکه عصبی طراحی کردند، یک تکنیک پردازشی که از زنجیره ای از تانسورهای قابل آموزش استفاده می کند تا تقریباً نحوه پردازش اطلاعات بصری توسط انسان ها را تقلید کند. تنها در میلی ثانیه، هولوگرافی تانسوری می‌تواند هولوگرام‌هایی را از تصاویر با اطلاعات عمق ایجاد کند.
روش جدید هولوگرافی تانسوری می‌تواند ایجاد هولوگرام برای واقعیت مجازی، پرینت سه بعدی، تصویربرداری پزشکی و موارد دیگر را امکان‌پذیر کند. از کاربردهای دیگر هولوگرافی سه بعدی می توان به استفاده در میکروسکوپ ها، تجسم داده های پزشکی و طراحی سطوح با خواص نوری منحصر به فرد اشاره کرد.
منبع: برگرفته از سایت MIT
